"000به خدا سوگند که هرآنچه دست دشمن را باز بگذارد و

روا دارد که( دشمن)گوشت تنش را بخورد و پوستش را برکند،

درماند? بس ناتوان است و در سينه اش قلبي ضعيف مي تپد،

تو اگر ميخواهي چنين باش ،آزاد هستي که فرومايگي و بزدلي

خود را نشان دهي،اما من-به خدا سوگند- به دشمن مجال نمي دهم

وبه تيغ چنان ضربتي رابه او مي زنم که کاس? سرش به پرواز

درآيد و دست و پايش متلاشي شود و پايان کار به مشيت پروردگار

است000"

نهج البلاغه خطبه34